Neui Gedichter us de letschte Johr
Heimlich gschtorbe
Min Arm so 45° ufgschtellt
de linki isch s de Unterarm
zwüsche Buech un mir
im Schii vo de Nachttischlampe
Heb d Büecher so
scho siter viile Johr
am Obe
wenn i als no e bizzeli läse due
Neu isch bi däm Stuck vom Arm
zwüsche Buech un mir
im Schii vo de Nachttischlampe
im Winkel vo ungfähr 45°
selle leeri Balg
wo dra abe bamblet
krüüsleti Schlämpe
us Hutt
Erscht han i minen Auge nit traut
un siter
traui mi kuum no öbberem
go winke
jedefalls im Summer
Aabroche
Im rehbruune Gfider
ufm Elzdamm hockt er
s isch en Falke
Machen Sie bitte einen Bogen
hät mer mir zuegruefe
er ist verletzt
An ere aagschpannte Liine
hintedraa
zwei Hünd
Über de Elz
sieht mer jetz am Himmel
Stucker drizeh Störch
Si triiben als im Kreis
als wüsste si nit
wo aane
Am Bode
de Falke
weiß es schiints au nit
D Hünd
dunkts mi
wüsste s
Im Buscheli zuegloost
Lang no
vor dim
s Schwätze lehre
vor em
selber d Wörter finde
au bösi
sin mir dörtmools
di Kleine gsi
im Bettschtättli
hän als am Obe
vor uns aane pläuderlet
Wunderwörtli kheie lo
brösmelet
uf m Wäg
in Traum
un däne
wo zueloose
de Wäg zeigt
zruck
Sunneufgang ufm Lindeberg
S Hochgricht goht s ufe
warte in de Morgeküehli
ohni e Wort
ohni e Wank
de Oschte hinterem Tannewald
als fescht im Blick
Flugzüüg schleppe sich
vo do bis dört
de Schall stolperet ene hintedrii
Krüzfahrer sin s
wiss uf blauem Grund
wiss uf blauem Grund
bis si
heimlig erscht
un scho im Verkheie
lang bvor s d Tanneschpitze krüüslet
im e füürige Rot
ufglüehje als erschti
zum Zeiche
dass si kunnt
Blaui Moschee
Was do dinne mit dr passirt bim erschte Mool – schwer z sage, e sottigi Schönheit vo Mensche
gmacht, vo Mensche,
un de froogsch di, ob do nit zerscht öbbis hät müeße zämme ko wie sellmools bim Michelangelo de Finger
vom Adam un de Finger vom Schöpfergott, wo sich aalänge
un wo s brizzelet hät –
so öbbis in dere Art mein i, verschtohsch!
Gschtorbe
Vo mir kan ii des emool nit sage
dass ii gschtorbe wär
I ka nit sage:
I läb nümmi
I ka nit
bi minere Beerdigung mitlaufe
au wänn i des scho gärn
erläbe dät
Mänki düen jo wege däm zue Läbzitte
alles feschtlege
Numme nüt
im Zufall überlo
Wele Spruch in de Todesaazeig weli Musik uf gar kei Fall
wele Text an welere Stell wele Pfarrer un wele nit wo aane spende im Fall dass
I denk:
Eimool änedraa
mueß i endlig
nüt meh kontrollire
I freu mi scho druf
—–
Eine Auswahl meiner neuen alemannischen Gedichte überzeugte 2015 die Jury des Förderkreises deutsche Schriftsteller so sehr, dass mir ein 3. Arbeitsstipendium gewährt wurde.