Gedichter

Neui Gedichter us de letschte Johr

Heimlich gschtorbe

Min Arm so 45° ufgschtellt
de linki isch s de Unterarm
zwüsche Buech un mir
im Schii vo de Nachttischlampe

Heb d Büecher so
scho siter viile Johr
am Obe
wenn i als no e bizzeli läse due

Neu isch bi däm Stuck vom Arm
zwüsche Buech un mir
im Schii vo de Nachttischlampe
im Winkel vo ungfähr 45°

selle leeri Balg
wo dra abe bamblet
krüüsleti Schlämpe
us Hutt

Erscht han i minen Auge nit traut
un siter
traui mi kuum no öbberem
go winke

jedefalls im Summer

Aabroche

Im rehbruune Gfider
ufm Elzdamm hockt er
s isch en Falke

Machen Sie bitte einen Bogen
hät mer mir zuegruefe
er ist verletzt

An ere aagschpannte Liine
hintedraa
zwei Hünd

Über de Elz
sieht mer jetz am Himmel
Stucker drizeh Störch

Si triiben als im Kreis
als wüsste si nit
wo aane

Am Bode
de Falke
weiß es schiints au nit

D Hünd
dunkts mi
wüsste s

Im Buscheli zuegloost

Lang no
vor dim
s Schwätze lehre
vor em
selber d Wörter finde
au bösi

sin mir dörtmools
di Kleine gsi
im Bettschtättli
hän als am Obe
vor uns aane pläuderlet
Wunderwörtli kheie lo
brösmelet
uf m Wäg
in Traum

un däne
wo zueloose
de Wäg zeigt
zruck

Sunneufgang ufm Lindeberg

S Hochgricht goht s ufe
warte in de Morgeküehli
ohni e Wort
ohni e Wank
de Oschte hinterem Tannewald
als fescht im Blick

Flugzüüg schleppe sich
vo do bis dört
de Schall stolperet ene hintedrii
Krüzfahrer sin s
wiss uf blauem Grund
wiss uf blauem Grund

bis si
heimlig erscht
un scho im Verkheie
lang bvor s d Tanneschpitze krüüslet
im e füürige Rot
ufglüehje als erschti
zum Zeiche

dass si kunnt

Blaui Moschee

Was do dinne mit dr passirt bim erschte Mool – schwer z sage, e sottigi Schönheit vo Mensche gmacht, vo Mensche,
un de froogsch di, ob do nit zerscht öbbis hät müeße zämme ko wie sellmools bim Michelangelo de Finger vom Adam un de Finger vom Schöpfergott, wo sich aalänge
un wo s brizzelet hät –
so öbbis in dere Art mein i, verschtohsch!

Gschtorbe

Vo mir kan ii des emool nit sage
dass ii gschtorbe wär

I ka nit sage:
I läb nümmi

I ka nit
bi minere Beerdigung mitlaufe

au wänn i des scho gärn
erläbe dät

Mänki düen jo wege däm zue Läbzitte
alles feschtlege

Numme nüt
im Zufall überlo

Wele Spruch in de Todesaazeig weli Musik uf gar kei Fall
wele Text an welere Stell wele Pfarrer un wele nit wo aane spende im Fall dass

I denk:
Eimool änedraa
mueß i endlig
nüt meh kontrollire

I freu mi scho druf

—–

Eine Auswahl meiner neuen alemannischen Gedichte überzeugte 2015 die Jury des Förderkreises deutsche Schriftsteller so sehr, dass mir ein 3. Arbeitsstipendium gewährt wurde.

Schreibe einen Kommentar